Kościół zbudowany został na przełomie XII i XIII w. z ciosanego granitu i nieobrobionych kamieni polnych, na planie prostokąta jako budowla jednonawowa. W późniejszych wiekach (zwłaszcza XV i XVII) podlegał licznym przebudowom (m.in. przemurowano otwory okienne i drzwiowe, dobudowano zakrystię), które zatarły pierwotne formy architektoniczne świątyni.
Przy płn.-wsch. narożniku kościoła wznosi się wieża wolnostojąca, trzypiętrowa, murowana z cegły, otynkowana, wybudowana w latach 1815 - 1857, wg projektu Karla Friedricha Schinkla (romantyczny neogotyk; wcześniejsza wieża, drewniana, spłonęła w 1808 r.). Ołtarz główny to renesansowy tryptyk szafkowy, z figurami gotyckimi. W centrum otwartego ołtarza, ciesząca się szczególnym szacunkiem, rzeźba Madonny z Dzieciątkiem. Strop stalaktytowy to unikatowe drewniane pseudosklepienie, tworzące iluzję podziału na dwie nawy, wykonał je w 1697 r. Michał Pahl, samorodny talent, z zawodu pomocnik młynarski.